Als het leven gewoon doorgaat

Wanneer je een groot verlies hebt geleden, kan het verwarrend zijn dat je leven volledig op zijn kop staat en ondertussen ook doorgaat. Terwijl je in diep verdriet gehuld bent, doe je ondertussen de was, schijnt de zon en sta je in de file tussen stapels mensen die naar hun werk gaan. 

Dat het leven gewoon doorgaat terwijl jij voor je gevoel volledig stil gezet bent kan veel verschillende emoties met zich meebrengen. Je kunt, zeker in eerste instantie, nog even in de ontkenning schieten dat je zo'n groot verlies geleden hebt. Het leven lijkt verder immers zo normaal? Je kunt boos worden op de mensen om je heen die doorleven alsof er niets gebeurd is. Je kunt gaan denken dat je kennelijk niet genoeg om je dierbare geeft, omdat je doorgaat met je leven, de dingen doet die je moet doen en ook zo af en toe moet lachen om iets grappigs.

Hoe zit dat met rouw en het leven dat ondertussen gewoon doorgaat? Hoe ga je om met alle verwarrende emoties die dat met zich mee kan brengen? En is het oké als je het dagelijks leven weer oppakt en ook weer moet lachen om dingen?

Twee kanten van rouw

Wie rouwt moet het gewone leven opnieuw leren leven, maar nu met een groot gemis. Dat 'gewone leven' zal bij een groot verlies in de meeste gevallen nooit meer worden zoals het was. Je moet opnieuw vormgeven aan dat leven, maar mag daarin ook ruimte houden voor jouw verdriet en gemis.

Om dat op een goede manier te kunnen doen is het belangrijk dat iemand die rouwt zich afwisselend bezig houdt met het verdriet, maar ook met het leven van alledag. Vaak (maar niet altijd!) zul je merken dat je in het begin vooral heel veel bezig bent met het verdriet en gemis en dat het lastig is om het leven weer op te pakken. Na verloop van tijd verschuift dit vaak (maar niet altijd!) naar dat je vooral bezig bent met het alledaagse leven, maar soms ineens weer verdrietig bent. Dat kan soms verwarrend zijn, maar is eigenlijk heel gezond. Door af te wisselen tussen verdriet en het leven weer oppakken, vind je langzaam een manier om zo goed mogelijk te leven met jouw verlies.

Het mag er zijn

Al die verwarrende gevoelens mogen er dus gewoon zijn. Dat je weer moet lachen om een grap zegt niet dat je niet verdrietig genoeg bent om je verlies, maar dat je dapper bezig bent om je plekje te vinden in jouw veranderde wereld. Dat je boos bent dat het leven van anderen gewoon door lijkt te gaan terwijl dat van jou stilstaat is heel logisch. Je mag er boos om zijn dat jouw leven zeer tegen jouw zin zo'n nare wending heeft genomen. Dat je nu even geen moed kunt verzamelen om de huishouding te doen is heel normaal. Je hebt even alle aandacht nodig voor je verdriet. En dat je tot je schrik na een afspraak met vrienden constateert dat je even helemaal niet aan je verlies gedacht hebt zegt niet dat je gevoelloos bent, maar dat je bezig bent met het opbouwen van je leven na je verlies. Al die emoties mogen er zijn en horen bij een normaal rouwproces.

Wanneer moet ik hulp zoeken?

Al die verwarrende emoties kunnen best beangstigend of ingewikkeld zijn. Want hoe weet je nou of ze bij 'normale' rouw horen of niet?

Zoals iedereen uniek is, is ook de manier waarop mensen rouwen uniek. Je hoeft je dus geen zorgen te maken als je het idee hebt dat je op een andere manier rouwt dan de mensen om je heen. De meeste mensen doorlopen een rouwproces zonder dat ze daar hulp bij nodig hebben. Blijf dicht bij jezelf. Wees je bewust dat rouwen heftige emoties met zich mee kan brengen. Zorg goed voor jezelf; beweeg voldoende, eet gezond, zorg voor een goed dag- en nachtritme en onderhoud je sociale contacten. En uit je emoties op een opbouwende manier: sport ze van je af, praat erover, verwerk ze creatief of geef handen en voeten aan jouw verlies door bijvoorbeeld lid te worden van een belangenvereniging.

Vraag je je toch af of je hulp nodig hebt? Dan zijn hier een paar richtlijnen wanneer je hulp moet zoeken:

• Wanneer je dit zelf graag wilt: Eigenlijk maakt de vraag of je wel of geen hulp nodig hebt niet zoveel uit. Als je zelf graag eens met iemand in gesprek wilt dan is dat voldoende reden om hulp te zoeken.
• Als je een jaar na het verlies het idee hebt dat je verdriet nog even groot is en je niet verder komt
• Als het je niet lukt om het leven weer op te pakken: Let wel, het is heel normaal als je hier in het eerste jaar moeite mee hebt. Maar lukt dit daarna nog niet dan is het verstandig om hulp te zoeken.
• Als je verdriet zo groot is dat je zelf zou willen sterven
• Als je je lusteloos blijft voelen en nergens echt zin in hebt: Dit is in de eerste maanden na een verlies heel normaal. Maar soms gaat rouw over in een depressie en het is belangrijk om dit goed in de gaten te houden. Twijfel je of je een depressie hebt? Ga dan naar de huisarts.
• Als het je niet lukt om gezond te eten, een goed dag- en nachtritme aan te houden, te werken of het huishouden te doen: Ook dit is in de eerste maanden na een verlies heel normaal. Houdt het langer aan of heb je er veel last van? Maak dan even een afspraak bij je huisarts.
• Als mensen die je vertrouwt signalen afgeven dat het misschien verstandig is om hulp te zoeken: Soms ziet je omgeving dingen bij jou die je zelf niet zo in de gaten hebt. Krijg je meerdere keren de opmerking te horen dat het misschien verstandig is om hulp te zoeken? Vraag dan door waarom zij denken dat dit zo is en leg dit voor bij andere mensen die jou goed kennen en die jij vertrouwt. Zij zij het ermee eens? Dan is het vaak verstandig om dit voor te leggen bij een professional.

Waar vind ik hulp?

Vaak is de eerste stap naar goede hulp een afspraak maken bij de huisarts. Hij of zij kan samen met jou bekijken welke hulp er nodig is en je eventueel doorverwijzen. Ook kun je zelf op zoek gaan naar een verlies- en rouwtherapeut. Zonder doorverwijzing van de huisarts moet je hier vaak zelf voor betalen. Ben je christen en wil je graag geholpen worden door een christelijke hulpverlener? Dan kun je via deze website een christelijke hulpverlener vinden bij jou in de buurt.

Gebruikte bronnen:

* Artikel De Steven: Het leven gaat verder

* Artikel Thuisarts: Ik rouw

* Artikel Verlieskunst: Rouwmodellen