Brief aan mijn jongere zelf

Lief dapper meisje,

ik zie je daar lopen op de ziekenhuisgang, samen met je moeder. Acht jaar oud ben je en helemaal overstuur. Ik weet niet meer waarom. Ik herinner me alleen nog dat je de rest van de ziekenhuisopname zo vrolijk en stoer was. Vol leven.

Wat ben je een leuk kind! Je bent zo vrolijk, hebt een enorm doorzettingsvermogen, bent behoorlijk eigenwijs en heel gezellig. Maar je bent vooral zo heerlijk jezelf. Echt zoals een kind zou moeten zijn. Ondanks dat je lijfje zo ziek is stort je je overal vol overgave in. Niet alleen in alle spelletjes, alle sociale contacten en alle schoolopdrachten. Ook in je geloof stort je je al vol overgave. Ook al ben je nog maar klein, je bent er al zo zeker van dat de Here Jezus in jouw hartje woont en dat Hij voor je zorgt.

Je weet het nog niet, maar de uitslag die na deze onderzoeken zal volgen zal een hele zware zijn die enorme gevolgen zal hebben voor de rest van je leven. Je enthousiasme, doorzettingsvermogen, vrolijkheid en geloof zullen nog stevig op de proef gesteld gaan worden. Er zullen nog zoveel moeilijke jaren en moeilijke momenten volgen, waarin je regelmatig het gevoel zult krijgen dat je tot het uiterste op de proef gesteld wordt...en meer. Je zult soms niet meer weten waar je het zoeken moet. Je zult gaan denken dat je niet de moeite waard bent. Je zult bang worden om dood te gaan. En ook regelmatig de dood van heel dichtbij ervaren. Je zult een kei worden in piekeren en helaas ook alles leren over paniekaanvallen.

Wat zou ik je graag willen behoeden voor alles wat er nog voor je ligt. Zodat je je vrolijkheid en onbezorgdheid altijd zult behouden. Maar ik weet dat dat niet kan. In plaats daarvan zijn er een aantal dingen die ik je heel graag mee wil geven.

Het eerste dat ik je wil zeggen is dat dokters heel hard werken en heel veel weten, maar niet altijd gelijk krijgen. Jij gaat veel ouder worden dan de artsen je straks gaan zeggen. Je gaat nog heel veel leuke en bijzondere dingen meemaken. Je gaat zelfs nog heel veel van de wereld zien. Je hoeft dat wat de dokters zeggen niet jouw toekomst en jouw dromen te laten bepalen. Want die toekomst ligt niet in hun handen, maar in die van de God waarop jij nu al vertrouwt.

Het tweede wat je goed in je hoofd moet prenten is dat jouw ziekte niet bepaalt wie jij bent en of mensen wel van je zullen houden. Er zullen je hele leven lang zoveel mensen zijn die van je houden, voor je zorgen als het moeilijk is, met je lachen en ook op jou zullen bouwen als zij het moeilijk hebben. En ik zal je een geheimpje verklappen. Ook al zullen de meeste mensen eraan twijfelen of jij ooit zult trouwen, op dit moment is er in het zuiden van het land een kleine knul die zijn achtste verjaardag viert. Die knul zal uitgroeien tot de beste man die je je kunt wensen. En die wil met je trouwen! Je hoeft dus helemaal niet allemaal domme dingen te gaan doen om te bewijzen dat jij de moeite waard bent. Daarmee zul je alleen maar jezelf en anderen pijn doen.

Je hoeft ook niet alles alleen te doen. En je hoeft niet altijd zo hard te vechten en zo stoer te doen. Je mag de mensen om je heen om hulp vragen als je het moeilijk hebt. Je mag om gebed vragen. Je hoeft niet altijd de sterke te zijn. Je zult juist merken dat je sterker wordt als je je zwakke kant omarmt en daar ook de mensen om je heen bij betrekt, jouw verdriet met hen deelt en hen om hulp vraagt. Je zult merken dat het je vriendschappen sterker maakt en dat je er niet alleen voor staat.

Maar het liefste wat ik je wil zeggen is: blijf alsjeblieft zo blindelings vertrouwen op jouw hemelse Papa als je nu doet. Want hoe moeilijk het leven ook nog gaat worden, Hij is er altijd! Het zal niet altijd goed komen. Sommige dingen zullen heel verdrietig en pijnlijk worden en ook altijd blijven. Je zult niet altijd begrijpen waarom jouw Papa jou en de mensen van wie je houdt sommige dingen laat overkomen. Waarom Hij dat niet tegenhoudt. Maar je zult merken dat Hij er altijd is. Je zult merken dat je je nergens zorgen over hoeft te maken, omdat Hij allang weet wat het beste voor jou is. Je zult merken dat de dromen die jij nu, als kleine 8-jarige, hebt, ondanks alles toch uit zullen komen. En dat je met jouw hemelse Papa zelfs grotere dromen zult mogen dromen dan je ooit had kunnen bedenken.

Je loopt daar in het ziekenhuis. Niet alleen aan de hand van je mama. Maar ik zie aan de andere kant je hemelse Papa staan. Zijn zegenende hand op jouw hoofdje. Hij zal je hele leven dichtbij je blijven, met Zijn zorg, Zijn liefde, Zijn trouw en soms ook met Zijn correctie. Wat er ook nog zal gebeuren, Hij zal jou nooit in de steek laten. Daar mag je op vertrouwen. Ook in de vele momenten die nog voor je liggen waarop je dat niet zult zien.

Ik zou je het liefst een knuffel willen geven en je nooit meer los willen laten. Veilig en geborgen, waar niets jou kan raken. Maar ik weet dat Iemand anders dat in mijn plaats heeft gedaan. Iemand Die dat zoveel beter kan dan ik en Die je de zorg heeft gegeven die jij zo nodig had. In Hem ga je echt een bijzondere toekomst vol avonturen tegemoet. Dat zal geen arts, angst of uitspraak kunnen voorkomen. Stort je maar in Zijn armen. Iedere dag opnieuw. Ook als je het moeilijk hebt. Jij, mijn kleine lieverd, zal worden gedragen. Je hele leven lang.

Dikke knuffel,

Moniek