'Ben je daar nou nog verdrietig om? Wordt het niet eens tijd om het een plekje te geven? Je moet je verdriet ook niet koesteren hè?!'. Het zijn helaas opmerkingen waar mensen die rouwen regelmatig mee geconfronteerd worden. En misschien zijn het vragen die je jezelf ook wel eens stelt. 'Is het normaal dat ik hier nog steeds verdrietig om kan zijn? Dit had ik zo onderhand toch wel verwerkt moeten hebben? Ga ik wel goed om met mijn verdriet?'
Hoe lang mag je rouwen? Is het normaal dat je jaren na een groot verlies ineens weer verdrietig bent? Wat is gezond en wat niet?
Hoe lang?
Een normaal mens bestaat niet. Een normaal rouwproces dus ook niet. Hoe jij rouwt en hoe lang jij rouwt ligt aan verschillende dingen. Het soort verlies dat je geleden hebt, je karakter, wat je allemaal al eerder hebt meegemaakt in je leven en hoeveel steun je ervaart vanuit je omgeving hebben allemaal invloed op jouw rouwproces. Wanneer we de rouwprocessen van alle mensen die een dierbare verloren bekijken en daar een gemiddelde uit halen, zie je dat de meeste mensen zich na een jaar weer wat beter voelen. Maar dit is een gemiddelde. Het kan dus zijn dat jij je al veel eerder beter voelt...of dat je veel langer rouwt.
De oorzaak van jouw rouw bepaalt ook hoe lang je rouwt. Wanneer je rouwt om het verlies van je baan, slijt dat meestal vrij snel als je een nieuwe baan of andere zinvolle dagbesteding hebt gevonden. Maar rouw om het verlies van een dierbare, je gezondheid of een onvervulde kinderwens duurt vaak je leven lang en komt op de gekste momenten terug. Je verdriet verandert door de tijd. De scherpe randjes gaan er vanaf en er komen meestal ook steeds meer momenten dat je er niet aan denkt of mee bezig bent. Maar het verdriet verdwijnt nooit helemaal en kan soms ineens weer heel hevig aanvoelen.
Maar hoe weet ik dan of ik wel normaal rouw?
Het is dus helemaal niet erg wanneer je nog regelmatig verdrietig bent om een verlies in jouw leven. Zeker wanneer je in het dagelijks leven voortdurend geconfronteerd wordt met je verlies, zoals bij een onvervulde kinderwens of een chronische ziekte het geval is, zul je je erbij neer moeten leggen dat het verdriet een terugkerend iets zal blijven in je leven. En hou er rekening mee dat dat verdriet zich ook telkens op een andere manier kan uiten. Soms als boosheid, dan weer als somberheid of een flinke huilbui. Sta het jezelf toe om verdrietig te zijn, en ga daarna weer dapper door met je leven.
Maar soms loop je ook vast. Je merkt dat je niet verder komt. Dat je, ook na een jaar, vooral bezig bent met je verdriet. Dat het je niet lukt om het leven weer op te pakken. Als je merkt dat je klachten en verdriet na een jaar niet minder worden, maar eigenlijk nog net zo erg zijn in het begin, dan is het verstandig om hulp te gaan zoeken. Andere signalen dat het niet goed met je gaat zijn:
- Wanneer je merkt dat je zelf zou willen sterven om bij je geliefde te zijn of om te ontsnappen aan je pijn om het verlies
- Wanneer je het moeilijk vindt om andere mensen te vertrouwen
- Wanneer je leven leeg en betekenisloos voelt en je nergens echt zin in hebt
- Wanneer normale dagelijkse dingen als eten, slapen, werken of het huishouden doen je niet lukken
- Wanneer je je pijn en verdriet verdooft met alcohol, drugs, medicatie of andere verslavende dingen.
De eerste 4 klachten zijn in het eerste jaar van je rouw (helaas) heel normaal, maar als ze na een jaar aanhouden, is het verstandig om een afspraak te maken met je huisarts of te gaan praten met mensen die je vertrouwt. Wanneer je merkt dat je alcohol, drugs, medicatie of dingen als seks of gokken in gaat zetten om je pijn te verdoven is het altijd goed om hulp in te schakelen. Dit zijn geen goede en verstandige middelen om in te zetten als je verdrietig bent.
Geef ruimte aan je verdriet
Jouw verdriet mag er zijn. En het is heel normaal als het na een jaar nog regelmatig de kop opsteekt. Soms op logische dagen als een verjaardag of een sterfdag, soms ook totaal onverwacht. Dat verdriet hoef je niet weg te stoppen. Huil er om, boks je boosheid van je af of verwerk het op een creatieve manier...om daarna weer door te gaan met je leven.
Zolang het jou lukt om na een verdrietig moment je leven weer op te pakken, de herinneringen te koesteren en de kleine dingen in het leven weer te waarderen is er helemaal niets aan de hand. En mag je ook 30 jaar na een verlies nog best met enige regelmaat verdrietig zijn.
Gebruikte bron:
Reactie plaatsen
Reacties