Moeite met het wonder

'Maar er zal toch wel een logische verklaring zijn voor het feit dat jij nog leeft? De behandeling van je artsen? Door een operatie? Of door de medicijnen die je slikt?'. Ze kijkt me vorsend aan terwijl ze de vraag stelt. Ik vertel haar dat het enige wat mijn artsen doen, is monitoren hoe het met mij gaat. En iedere keer concluderen dat ik alle boekjes te buiten ga. Dat de Eisenmenger die ik heb helaas niet met een operatie te verhelpen is. En dat de medicijnen die ik slik er weliswaar voor zorgen dat mijn longhaarvaten een heel klein beetje minder stug zijn, maar dat, àls mijn leven daar al mee verlengd zou kunnen worden (wat ik nog nooit van mijn artsen heb gehoord) dat hooguit een paar jaar zou zijn. Geen 26 jaar.

Haar gezicht spreekt van verwarring. Er moet een logische en verklaarbare reden zijn waarom ik nog leef. Maar een wonder is het zeker niet.

Het is niet de eerste keer dat ik zo'n gesprek voer. Het valt me op dat mensen vaak moeite hebben met het fenomeen wonder. 

De reactie van mensen die geen christen zijn

Niet-christenen zoeken de antwoorden vaak in de medische wetenschap. Mijn artsen zullen me wel een speciale behandeling geven. Mijn medicijnen zullen wel een wondermiddel zijn. Ik zal wel een operatie gehad hebben. Dat zijn allemaal argumenten die ik vrij makkelijk kan pareren.

Daarna wordt het fenomeen 'karakter' aangehaald. Het gaat zo goed met mij omdat ik zo sterk ben. Omdat ik zo'n positief karakter heb. Omdat ik zoveel wilskracht en doorzettingsvermogen heb. Bij die argumenten moet ik altijd een beetje grinniken. Ja, ik ben de eerste die toegeeft dat ik gezegend ben met een karakter waarbij het glas vaak halfvol is en die weet wat doorzetten is. Maar God weet hoe vaak ik ook in de put zit. Hoe vaak ik het echt even niet meer zie zitten. Hoe moeilijk ik het vaak heb. En dat ik ook regelmatig denk: 'Heer, als U me nu Thuis zou halen geloof ik niet dat ik dat zo heel erg zou vinden.' Ja, ik ben sterk. Maar als ik sterk ben ervaar ik dat echt als Gods genade. God weet hoe zwak ik ook vaak ben. En ook al zou het aan mijn karakter liggen (wat ik dus ten zeerste betwijfel), dan nog...ik ben inmiddels 2,5 keer zo oud als voorspeld is. Ik geloof nooit dat je dat op karakter of wilskracht haalt.

En dan komt soms de noodgreep. En die vind ik naar. Want als het niet de medische wetenschap is en niet mijn karakter, dan ben ik vast niet zo ziek als dat ik zeg. Dan zal het allemaal wel meevallen. Van die opvatting kan ik best verdrietig worden. Ik geef onmiddellijk toe dat het voor iemand met Eisenmenger meestal belachelijk goed met me gaat. In die zin valt het dus mee. Maar googel 'syndroom van Eisenmenger' of 'pulmonale hypertensie' (een onderdeel van Eisenmenger) en je snapt gelijk waarom ik mezelf een verbod heb opgelegd op het googelen van die termen. Ik word daar niet vrolijk van. En ik vertrouw liever op God, dan op alles wat artsen hierover te voorspellen hebben. Mijn ziekte valt niet mee, maar dankzij Gods genade leef ik zoals ik leef.

De reactie van christenen

Maar niet alleen niet-christenen hebben moeite met het fenomeen 'wonder' en hoe zich dat uit in mijn leven. Ook binnen de christelijke wereld word ik regelmatig aan de tand gevoeld.

Deels door mijn geestelijke broers en zussen die moeite hebben om te geloven dat God ook in deze tijd nog wonderen doet. Zij geloven dat wonderen iets zijn voor de tijd van de Bijbel, maar niet voor deze tijd.

Deels door mijn geestelijke broers en zussen die mijn leven zien als een soort 'half' wonder en niet geloven dat God halve wonderen doet. Ik ben tenslotte niet volledig genezen. Sterker nog, wie een saturatiemeter aan mijn vinger hangt of mijn bloedwaarden kan interpreteren ziet dat ik naar de mens gesproken nog altijd ernstig ziek ben. Zij geloven dat als God een wonder in mijn leven zou doen, Hij me dan gelijk volledig zou genezen. God doet geen half werk.

Mijn leven is een wonder

Dat laatste ben ik helemaal met hen eens. Maar ik ervaar mijn leven ook niet als een half wonder, maar als een heel prachtig wonder van God. Zou ik graag volledig genezen willen worden? Jazeker! Heb ik mijn vragen over waarom God het op deze manier doet? Soms. Tegelijkertijd merk ik dat ik door mijn situatie ook zo ongelooflijk dierbaar afhankelijk ben van God en ik ken mijn eigenwijze ikje goed genoeg om te weten dat het goed voor me is om vaak herinnerd te worden aan mijn afhankelijkheid van God. Ik geniet ervan hoe God mij ondanks mijn gebrokenheid inzet voor Zijn doel en sta daar vaak met verwondering naar te kijken. En waarom Hij me (nog?) niet volledig geneest? Daar zal Hij Zijn redenen voor hebben en ik vertrouw Hem daar volledig in. Ik hoef daar geen antwoorden op. Hij weet wat Hij doet. Ook als dat zou betekenen dat toch ineens de achteruitgang inzet (waar ik me wel regelmatig zorgen over maak) of Hij me al snel Thuis zou halen.

Ik vind het lastig dat ik het fenomeen 'wonder' in mijn leven regelmatig moet verdedigen. Ik begrijp niet waarom een wonder niet gewoon een wonder kan zijn. Mijn situatie is niet te verklaren. Op geen enkele manier. Tenzij je rekening houdt met Gods ingrijpen. En dat is een wonder. Dat laat me keer op keer zien hoeveel moeite mensen hebben om om te gaan met dingen die niet te begrijpen zijn. Niet-christenen én christenen. De gesprekken doen me soms pijn, laten me gelukkig ook regelmatig gniffelen als ik zie hoe de hersens van mensen kraken om een verklaring te kunnen vinden, maar zijn me vrijwel altijd dierbaar.

Want dat is één van de mooie dingen aan mijn gezondheid en het wonder in mijn leven: ze zorgen er zo vaak voor dat ik diepe gesprekken voer met mensen. Gesprekken die er echt toe doen. Ik kan op een heel natuurlijke manier vertellen wie God voor mij is en wat Hij in mijn leven gedaan heeft. Niet zelden zorgt dat er voor dat mensen hun eigen hart vol vragen en pijn voor me openen, waarna een prachtig gesprek volgt. Makkelijk zijn die niet altijd. En vaak houden ze me nog dagen bezig. Raken ze me ook in mijn eigen pijn en vragen. Maar wat is het me dierbaar om zulke gesprekken te mogen voeren met mensen. 

Mijn leven is een wonder. Het valt niet te verklaren met rationele argumenten of met een dichtgetimmerde theologie. En dat hoeft van mij ook niet. God kent het hoe en waarom. En dat is voor mij genoeg.